Gdzie są moje zwłoki?

Absolutna droga przez mękę. Ani to śmieszne, ani ciekawe. Kryminał z tej książki również żaden. Autorka strasznie sili się na to, żeby jej bohaterowie byli oryginalnymi i wyjątkowym ekscentrykami, jednak z marnym skutkiem. Z patologa próbuje zrobić super oryginalnego rockmana i fana Iron Maiden, po czym każe mu słuchać, a jakże, Fear of the dark, bo cóż by innego. Postać kobieca również ma być jedynym w swoim rodzaju, wyjątkowym i młodziutkim powiewem świeżości rozniacyk się od innych dwudziestokilkulatkow, a jest niczym boomerka udająca nastolatkę. Ulubione obelgi pani autorki to "swołocz, wieprz i ścierwo". Według niej są to tak wyjątkowe i niesamowicie rzadko spotykane określenia, że sama kilkakrotnie klepie się w tekście po ramieniu za tak wybitne słownictwo. Za każdym razem gdy pada któreś z tych wyzwisk słyszący to bohaterowie zachwycają się bogactwem językowym. No ileż można, pani Małgorzato? Poza tym średnio wychodzi ta oryginalność, jeśli każdy bohater mówi tak samo i zachowuje się dokładnie tak samo. Całe zawiązanie fabuly powstaje oczywiście przez niedomowienie, bo nasi oryginalni i wyjątkowi bohaterowie mówią rzecz jasna w tak niezwykle oryginalny i wyjątkowy sposób, że nie sposób domyślić się o co chodzi. Oczywiście są jednocześnie zbyt światli i inteligentni, żeby mówić więcej i cokolwiek tłumaczyć. Nie przeszkadza im to jednak prowadzić bezsensownych dyskusji, które nie dość, że nic nie wnoszą do treści to jeszcze są nienaturalne niczym ciuchy z poliestru. Tak samo idiotyczne słowotwórstwo rodzaju "zniknięte zwłoki", czego używa prawie każda postać w tych wypocinach. Czytając tę książkę myślałam tylko o tym jak niewiarygodnie nieprawdziwi są przedstawieni w niej ludzie. A można było napisać zwykły kryminał o zwykłych ludziach, to nie. Trzeba było się silić na podrabianie Chmielewskiej. I to wieczne podkreślanie jak jedyni w swoim rodzaju są bohaterowie. Trzeba to było przedstawić, a nie po prostu próbować wmówić czytelnikom. Gdyby pozamieniać postaciom imiona, nic by się nie zmieniło. Wszyscy są dokładnie tacy sami. Poziomu humoru nie oceniam. Każdy ma inny, może niektórych śmieszą głupotki w rodzaju tej "przezabawnej komedii pomyłek" . Mnie niestety nie. Dwie gwiazdki, bo zdarzyło mi się czytać gorsze gnioty.

Absolutna droga przez mękę. Ani to śmieszne, ani ciekawe. Kryminał z tej książki również żaden. Autorka strasznie sili się na to, żeby jej bohaterowie byli oryginalnymi i wyjątkowym ekscentrykami, jednak z marnym skutkiem. Z patologa próbuje zrobić super oryginalnego rockmana i fana Iron Maiden, po czym każe mu słuchać, a jakże, Fear of the dark, bo cóż by innego. Postać...

Świetna wielowątkowa historia z bardzo sympatycznymi bohaterami, napisana językiem, przy którym można zrywać boki. Znakomicie wpleciony bardzo ważny motyw historyczny. Polecam wszystkim

Świetna wielowątkowa historia z bardzo sympatycznymi bohaterami, napisana językiem, przy którym można zrywać boki. Znakomicie wpleciony bardzo ważny motyw historyczny. Polecam wszystkim

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeby tego było, to oprócz elementów komediowych i kryminalnych są tutaj poruszone poważne wątki, z czego jeden bardzo poważny i przykry (niestety, oparty na faktach).

Właściwie trudno mi tutaj znaleźć minusy, choć jeden mam, o którym za chwilę. Nie ma tutaj humoru "jarmarcznego" ani opartego wyłącznie na pomyłkach, jak to ma miejsce w niektórych powieściach z tego gatunku. Przeciwnie - żarty są przemyślane, nie tylko słowne i bawią, ale jednocześnie nie narzucają się. Mamy idealny balans z kryminałem i do tego jeszcze zgrabnie wkomponowane życiorysy bohaterów. Sama sprawa też jest całkiem ciekawa, aczkolwiek bardziej ze względu na odkrycie tajemnic bohaterów, a niekoniecznie samo rozwiązanie. A do tego jest kilka nawiązań popkulturowych.

No właśnie - śledztwo jest skonstruowane lepiej niż w wielu komediach kryminalnych, ale mam wrażenie, że w którymś momencie został utracony "rytm" i nie wszystko wynika z logicznych przesłanek. Nie mam na to dowodów (równie dobrze mogła być to moja nieuwaga),ale czuję, że brakuje tutaj czegoś minimalnie, aby był ideał. W zamian autorka przedstawiła parę poważnych problemów bohaterów (i nie tylko) i mam wrażenie, że czasem ciut na siłę. Ale ten najważniejszy wątek, który objawia sie w retrospekcjach i cofa nas o wiele lat wcześniej jest naprawdę mocny. Początkowo wydawało mi się, że nie pasował (także stylistycznie) do komedii kryminalnej, ale może właśnie dzięki temu ta książka jest "mądra".

Podsumowując, śmiało czytajcie. Książka powinna podobać się zarówno osobom oczekującym humoru, jak i tym, którzy nade wszystko cenią dobry kryminał.

Świetna komedia kryminalna i - co ważne - nie ma tutaj przesady. Jest miejsce na humor wynikający z postaci, z sytuacji, ale też pole do prawdziwego śledztwa, eksploracji, tajemnicy i współpracy pomiędzy organami ścigania (którzy nie są tutaj odstawieni na boczny tor) oraz amatorami. A żeby tego było, to oprócz elementów komediowych i kryminalnych są tutaj poruszone poważne...

Dobra na wakacje. Lekka, przyjemna, trochę zabawna. Chyba z aspiracjami na styl Chmielewskiej, ale jak dla mnie jakoś tak "zbyt". Ale bohaterowie godni polubienia. Sięgnę po kolejną część. Może się przekonam.

Dobra na wakacje. Lekka, przyjemna, trochę zabawna. Chyba z aspiracjami na styl Chmielewskiej, ale jak dla mnie jakoś tak "zbyt". Ale bohaterowie godni polubienia. Sięgnę po kolejną część. Może się przekonam.

Nie przebrnełam dalej niż do 30-stej strony.

Nie przebrnełam dalej niż do 30-stej strony.

Lubie komedie kryminalne dlatego sięgnęłam po ta pozycję.
Zabawna historia dobrze się przy niej bawiłam i zrelaksowałam i właśnie o to chodziło.

Lubie komedie kryminalne dlatego sięgnęłam po ta pozycję.
Zabawna historia dobrze się przy niej bawiłam i zrelaksowałam i właśnie o to chodziło.

Zabawna opowieść o pewnych znikających zwłokach i ich poszukiwaczy czyli Pana patologa oraz Pani bloger. Humoru jest tu dużo, kryminału trochę mniej ale ogólnie historia jest ciekawa i wciągająca. Z pewnością najmocniejszą stroną książki są jej bohaterowie główni ale również policjanci-detektywi.

Zabawna opowieść o pewnych znikających zwłokach i ich poszukiwaczy czyli Pana patologa oraz Pani bloger. Humoru jest tu dużo, kryminału trochę mniej ale ogólnie historia jest ciekawa i wciągająca. Z pewnością najmocniejszą stroną książki są jej bohaterowie główni ale również policjanci-detektywi.

Uśmiałam się, to była przyjemność poznać Jeremiego i Lindę. Dobrze że mam kolejny tom w domu 😃

Uśmiałam się, to była przyjemność poznać Jeremiego i Lindę. Dobrze że mam kolejny tom w domu 😃

Nie oczekiwałam od tej książki nic więcej niż rozrywki i świetnie się przy niej bawiłam. Lekkie pióro autorki, angażująca fabuła. Jako przerywnik między poważniejszymi tematami - idealna!

Nie oczekiwałam od tej książki nic więcej niż rozrywki i świetnie się przy niej bawiłam. Lekkie pióro autorki, angażująca fabuła. Jako przerywnik między poważniejszymi tematami - idealna!

Podstawowy problem z komediami jest taki, że poczucie humoru jest pojęciem subiektywnym. Co bawi jednego, drugiego niekoniecznie.
W przypadku tej książki trafiłem do tej drugiej grupy.
W dodatku połączenie humoru z wątkami dotyczącymi organizacji Lebensborn w mojej opinii wyszło dziwacznie.
Lubię czarny humor czy komedie osadzone w realiach II wojny światowej, ale tym razem stwierdzam że niestety ta książka do mnie nie trafiła.

Podstawowy problem z komediami jest taki, że poczucie humoru jest pojęciem subiektywnym. Co bawi jednego, drugiego niekoniecznie.
W przypadku tej książki trafiłem do tej drugiej grupy.
W dodatku połączenie humoru z wątkami dotyczącymi organizacji Lebensborn w mojej opinii wyszło dziwacznie.
Lubię czarny humor czy komedie osadzone w realiach II wojny światowej, ale tym...